Prenatale diagnose van congenitale toxoplasmose: rol van PCR op amnionvocht

Korte inhoud:Een foetale Toxoplasma gondii-infectie kan ernstige en soms laattijdige symptomen veroorzaken bij het kind.Het nut van prenatale screening van zwangeren en de doeltreffendheid van prenatale behandeling voorcongenitale toxoplasmose blijven omstreden. In vergelijking met conventionele prenatale technieken zoalsmuisinoculatie en celkweek van amnionvocht of foetaal bloed, evenals de opsporing van specifieke immunoglobulinenin foetaal bloed, blijkt de polymerasekettingreactie (PCR) op amnionvocht de beste performantiete hebben als prenatale test voor congenitale toxoplasmose.Om een betrouwbaar PCR-resultaat te verkrijgen, dient amniocentese te worden uitgevoerd na 18 zwangerschapswekenen minstens 4 weken na de maternale infectie. De sensitiviteit van de PCR en de „likelihoodratio” voor een positief PCR-resultaat veranderen significant met het tijdstip van maternale seroconversie.Een negatief PCR-resultaat kan echter een congenitale infectie niet met zekerheid uitsluiten. Door combinatievan verschillende prenatale technieken wordt een betere performantie verkregen. Ultrasonografisch onderzoektijdens de zwangerschap en serologische follow-up na de geboorte blijven heel belangrijk. Parasietenconcentraties,bepaald met een kwantitatieve PCR, zijn gerelateerd met de uitkomst van de besmette foetussen.De prognostische waarde van kwantitatieve PCR-resultaten vergt echter nog verder onderzoek. In vergelijkingmet de conventionele technieken is PCR op amnionvocht momenteel de gevoeligste en snelste diagnostischetest voor congenitale toxoplasmose.

Jaar van publicatie:2008