Organisatie- en managementwetenschappen.

Organisaties moeten zich continu aanpassen aan veranderende omstandigheden en eisen (Aguilera, 2018). Een manier om organisaties responsiever te maken voor hun externe omgeving is door de organisatiestructuur drastisch te veranderen (bijvoorbeeld door fusies, overnames, splitsingen of taakwijzigingen) en daarmee de manier waarop een organisatie functioneert. Het tempo waarin dergelijke structurele veranderingen worden doorgevoerd, is de afgelopen jaren aanzienlijk toegenomen, waardoor organisaties minder tijd of tijd hebben om te recupereren (Rees en Rumbles, 2012). Het idee dat verandering een uitzondering is in het leven van een organisatie is (Pettigrew en Whipp, 1991) bijgevolg niet langer geldig; organisaties ervaren intense, niet-aflatende opeenvolgingen van structurele veranderingen (Brunsson, 2009). Corporate governance praktijken kunnen de succesvolle implementatie van deze veranderingen vergemakkelijken, bijvoorbeeld door het ondersteunen en creëren van openheid in besluitvormingsprocessen. Elke structurele verandering vormt echter inherent een bedreiging voor de transparantie van en deelname aan besluitvormingsprocessen. Zoals de literatuur rond organisatiepsychologie heeft geïllustreerd (bijv. Seo en Hill, 2005), leiden structurele veranderingen tot veel onzekerheid en angst, waardoor organisaties en hun werknemers onder druk komen te staan. Dit kan ertoe leiden dat werknemers zich houden aan bestaande werkprocedures en nieuwe informatie vermijden die niet goed past bij hun gevestigde manier van denken - en dus rechtstreeks van invloed is op besluitvormingsprocessen. Bovendien zullen managers in verschillende echelons van een organisatie de neiging hebben om de besluitvorming te centraliseren om een waargenomen 'crisis' zo snel mogelijk te verminderen. Naar verwachting zullen deze symptomen verminderen wanneer organisaties en werknemers de tijd krijgen om te herstellen van een structurele verandering. De enkele onderzoeken naar veranderingssequenties (bijvoorbeeld Rafferty en Griffin, 2006) beweren echter dat intense structurele veranderingssequenties een dergelijk geleidelijk herstel kunnen belemmeren. Dit zal op zijn beurt de werking van een hele organisatie verlammen, wat het aanpassingsvermogen van de organisatie bedreigt (bijvoorbeeld McMurray, 2010). Toch is er tot op heden weinig bekend over hoe besluitvormingsprocessen evolueren in het licht van voortdurende structurele veranderingen en hoe dit het aanpassingsvermogen van een organisatie beïnvloedt. Dit onderzoek onderzoekt het effect van intense structurele veranderingssequenties op innovatie en prestaties van de organisatie door hun impact op besluitvormingsprocessen.

Trefwoorden:ORGANISATIETHEORIE

Disciplines:Organisatie- en managementtheorie, Organisationeel management, Openbaar en not-for-profit management, Organisaties voor openbaar bestuur, Publiek management