Over het verschijnen en verdwijnen van tijd (Over het tonen van kairos)

The (Dis)Appearance of Time onderzoekt de tentoonstelling als een moment van ‘kairos’ of onderbreking in een versnellende beeldcultuur. In die idee van kairos vind ik Hannah Arendt’s ‘denken’ terug dat haar eigen tijdsverloop kent en anders dan het verstand niet op zoek gaat naar kennis, maar naar betekenis. Vertrekkend vanuit de filminstallatie als methode om een frictie in tijdsbeleving tot stand te brengen, doel ik er op een frictie in (tijds)beleving te veroorzaken die niet enkel de esthetische ervaring of interpretatie van een werk in de hand werkt, maar die eveneens aanzet tot aarzelen – wat volgen Byung-Chul Han het menselijke vermogen is dat denken onderscheid van rekenen In The (Dis)Appearance of Time stel ik dus de vraag hoe de tentoonstelling, en de filminstallatie in het bijzonder, een tijdsbeleving kan neerzetten die bijdraagt tot de aarzelingen die nodig zijn om een sensibel denken tot stand te brengen.