Een Theorie van Vluchtelingenkampen: niet-ideale omstandigheden en normatieve voorschriften.

De ethiek van vluchtelingen heeft zich voornamelijk gericht op toelatingsvragen. Ze hebben gevraagd waarom en hoeveel vluchtelingen de liberale democratieën van het Noorden zouden moeten toelaten. Toch wonen de meeste vluchtelingen in het Globale Zuiden, velen in vluchtelingenkampen. De langdurige aard van hun situatie (geen mogelijkheid van hervestiging, repatriëring, lokale integratie) heeft ertoe geleid dat theorieën over vluchtelingen weinig te zeggen hebben over hun situatie. Wat kan een toegepaste ethiek voorschrijven voor deze vluchtelingen? Wat we dus nodig hebben is 1 een theorie is over de omstandigheden in vluchtelingenkampen, en 2 een betere normatieve respons gericht op het verbeteren van hun leven. In tegenstelling tot wat vaak wordt geleerd, zijn vluchtelingen niet alleen passieve ontvangers van hulp. Wat we in vluchtelingenkampen kunnen zien, is de ontwikkeling van verschillende sociale, economische, juridische en politieke systemen, die functioneren volgens hun eigen regels. Vluchtelingen beschikken over agentschap en lopen tegen veel problemen aan die niet in overweging worden genomen vanwege een beperkte focus op de kwetsbaarheid van vluchtelingen. Een niet-ideale theorie van vluchtelingenkampen maakt het mogelijk, verschillende en haalbare oplossingen te bieden. Het project stelt dat een van deze oplossingen erin bestaat vluchtelingenkampen te democratiseren, en fraagd naar the rol die kampen moeten spelen in een gebroken internationale fluchtelingenregime.

Trefwoorden:Refugees, Refugee Camps, Migration, Political Philosophy, Ethics, Democratic theory

Disciplines:Politieke theorie, Mensenrechten en justitie