Het vestibulair implantaat: een optimalisatie van de chirurgische techniek

Een bilaterale vestibulopathie is een zeer invaliderende aandoening waarbij beide evewichtsorganen nagenoeg hun ganse functionaliteit verliezen. Dit leidt tot een breed sprectrum van symptomen, waaronder een verlies van balans en een verlies van beeldstabilisatie tijdens bewegingen (oscillopisie). Deze symptomen brengen vaak een vermindering van fysieke activiteiten en sociaal functioneren teweeg en het is niet verwonderlijk dat de kwaliteit van leven van deze patiënten fors vermindert. Bovendien is er ook aangetoond dat deze aandoening het risico op vallen maar liefst 31 keer verhoogt. Dit alles brengt uiteraard een hoge kostprijs voor zowel de patiënt als de maatschappij met zich mee. Tot nu toe worden deze mensen geholpen met kinesitherapie, doch tot op heden bestaat er nog geen verdere effectieve behandeling voor dit probleem. De laatste jaren is er op experimenteel vlak wel al vooruitgang geboekt in het ontwikkelen van een vestibulaire prothese, die dit verlies aan functie zou kunnen opvangen. Deze werkt op een gelijkaardige manier als het cochleaire implantaat, dat via elektriche stimulatie van de gehoorzenuw het gehoor herstelt. Eén van de vestibulaire implantaten, werd ontwikkeld door de universiteit van Maastricht en Genève met wie we dit onderzoek samen uitvoeren. Dit implantaat is een cochlair implantaat, waarbij 3 elektrodes afgesplitst worden voor een bijkomende stimulatie van de 3 halfcirkelvormige kanalen van het evenwichtsorgaan, om zo ook de evenwichtszenuwen elektrisch te kunnen stimuleren. In het implantaat zit tevens een bewegingssensor die beweging van het hoofd kan detecteren en doorgeven naar de evenwichtszenuwen. Deze implantatie is zeer delicaat, mede gezien de evenwichtskanalen zeer klein zijn en het uitgebreid openen van deze kanalen een grote kans geeft op gehoorverlies. Bovendien worden de hoofdbewegingen nog niet altijd volledig gepercipieerd in het exacte vlak van de beweging. Daarom willen wij doormiddel van dit onderzoek de operatieve techniek verbeteren om zo een gehoorsparende ingreep te bekomen met nog betere functionele resultaten. Tijdens dit onderzoek zullen we een nieuwe implantietechniek gebruiken, waarbij fluoroscopie gebruikt zal worden voor een betere elektrode positionering. Daarnaast zullen er intraoperatieve metingen gebeuren om de beste elektrodepositie te bepalen. Eens de patiënt voldoende hersteld is van de ingreep, zullen er verschillende evenwichtstesten uitgevoerd worden om deze nieuwe techniek verder te evalueren. Eén en twee jaar na de implantatie zal de elektrodepositie nog eens extra gecontroleerd worden mbv CT en kunnen eventuele migraties van elektrodes worden vastgesteld, alsook de functionele impact hiervan. Bijkomend zullen wij trachten de interindividuele verschillen in anatomie van de evenwichtsorganen in de populatie beter te begrijpen om zo de bewegingssensors van de implantaten beter te kunnen instellen. Tot slot zal ook gewerkt worden aan een volledig gehoorsparende techniek, eventueel mbv optical coherence tomografie of ingebouwde druksensoren in de elektrode. Zo hopen wij in de toekomst betere behandelopties te kunnen aanbieden voor deze invaliderende ziekte.