De spatiale en temporele structuur van visuele objectruimte in het menselijk brein

Visuele herkenning van objecten is een essentieel vermogen in veel aspecten van menselijke interacties met de omgeving. Objecten worden in de laterale and ventrale occipito-temporal cortex weergegeven. Het is gebleken dat het moeilijk is om een geïntegreerd model te krijgen voor de complexe functionele structuur van deze gebieden. Bao et al. (Nature, 2020) stelde voor dat bij apen, de inferior temporale cortex georganiseerd is als een kaart met twee hoofddimensies: gedrongen-stekelig en levend-levendloos. Echter heeft deze studie nadelen die we willen aanpakken. Ten is het niet duidelijk in hoeverre we de resultaten van apen naar mensen kunnen generaliseren. Terwijl in het algemeen de stimulus set een dissociate bevatte van gedrongen-stekelig en levend-levendloos, geldde dit niet voor elke klasse van stimuli, en andere visuele verschillen tussen levend-levendloos zijn niet gecontroleerd. Bovendien is hun suggestie dat dit model werkt voor meerdere hiërarchische niveaus moeilijk in overeenstemming te brengen met veranderingen in representaties langs de posterieure-anterieure  anatomische as bij mensen. Ten slotte hebben ze de timing van de verwerking van de verschillende dimensies niet mee in rekening genomen. Het voorgestelde project streeft deze doelen na: Een studie van de objectruimte bij mensen van Bao et al. 2020, aanpassen van het vorige model op basis van testen die de relevante dimensies differentiëren, beschrijving van de temporele dynamiek van het verbeterde model.