Engelen van de natie, strijders aan het thuisfront, en gewonde vredesduiven. De retorische constructie van de vrouwelijke identiteit in de literaire geschriften van vrouwen tijdens de Grote Oorlog in Italië (1914-1919)

Wanneer je denkt aan oorlogsliteratuur, denk je in eerste plaats aan de getuigenissen van soldaten die in de loopgraven hebben gevochten. Het zal je misschien verbazen dat WOI ook een productieve periode was voor vrouwelijke auteurs. Er zijn namelijk archieven vol teksten die ongeduldig wachten om te worden onderzocht, maar door academici over het hoofd werden gezien. Dit is opmerkelijk, want in Italië ontstond in 1914 (toen het land nog niet in oorlog was), tijdens de oorlogsjaren (1915-1918) en in de nasleep ervan (1919) een uniek debat dat zich vooral toespitste op de nationale identiteit en een ongeëvenaarde literaire productie van vrouwelijke hand naliet. Bovendien, aangezien de totale oorlog eiste dat vrouwen aan het thuisfront de plaats innamen van mannen die ten oorlog trokken, werden traditionele rolpatronen in vraag gesteld. Dit project vertrekt van de hypothese dat het debat over Italië’s rol in WOI vrouwen aanzette tot reflectie over hun identiteit. Door tijdschriften, romans en dagboeken te bestuderen zal het project inzicht bieden in hoe vrouwen van verschillende generationele, sociale en culturele achtergronden hun identiteit vorm gaven binnen de publieke en de private sfeer. Ik zal analyseren hoe dit debat over vrouwelijke identiteit vorm kreeg door middel van retorische strategieën en hoe vrouwen in dialoog gingen met het circulerend gedachtegoed uit die periode en het literaire werk van zowel hun vrouwelijke voorgangsters als hun mannelijke tijdgenoten.