Naar een beter begrip van de ouderlijke context van de hechtingsontwikkeling van kinderen: vroege onaangepaste schema’s, ouderlijke mentalisatie

Hoewel de hechtingstheorie algemeen aanvaardt dat ouders een cruciale factor zijn in de hechtingsontwikkeling van kinderen, zijn de verbanden tussen opvoedingsgedrag en de gehechtheid van kinderen aanzienlijk kleiner dan voorgesteld (Verhage et al., 2016). Hoewel de verbetering van de theoretische duidelijkheid van kernconstructies van gehechtheid (Bosmans et al., 2020) heeft geresulteerd in onderzoek dat belangrijke kindgerelateerde factoren aan het licht brengt die deze associatie modereren, zou soortgelijk werk op het niveau van de ouderlijke context ons begrip van de associatie tussen ouderschap en kind verder kunnen vergroten. Dit doctoraatsonderzoek heeft tot doel te onderzoeken hoe de ontwikkelingsgeschiedenis van gehechtheid (en aangeboren temperament) van individuen zich verhoudt tot vroege onaangepaste schema's, hoe de vroege onaangepaste schema's van ouders zich verhouden tot ouderlijk mentaliseren, en hoe men componenten van mentaliseren kan manipuleren om causaal de gehechtheid van kinderen te beïnvloeden, voortbouwend op de leertheorie van gehechtheid (Bosmans et al., 2020).