Het gebruik van gestructureerde risicotaxatie-instrumenten bij plegers met een verstandelijke beperking: Een field validity studie

Een van de dominante modellen voor daderbehandeling is het Risk Need Responsivity (RNR) model. Het RNR model stelt dat de behandeling van daders moet afgestemd zijn op het (basis)risico van de dader (Risk), gericht zijn op dynamische criminogene noden (Need) en aandacht moet hebben voor responsiviteitsfactoren (Responsivity). Risicotaxatie vormt een belangrijk element binnen deze benadering. Op basis van een risico-inschatting kunnen immers zowel het basisrisico als de dynamische risicofactoren bepaald worden. In tegenstelling tot onderzoek bij normaal begaafde daders is risicotaxatie-onderzoek bij plegers met een verstandelijke beperking (PVB) vooralsnog beperkt. Twee recente reviews suggereren dat risicotaxatie-instrumenten die werden ontwikkeld bij normaal begaafde daderpopulaties ook valide zijn bij PVB. Anderzijds is de aanwezigheid van een verstandelijke beperking een belangrijke responsiviteitsfactor. Daarom lijkt het aangewezen om ook specifieke PVB kenmerken en contextuele factoren te includeren. Deze factoren zijn opgenomen in PVB specifieke risicotaxatie-instrumenten. De wetenschappelijke evidentie over de meerwaarde en validiteit van deze instrumenten is echter nog preliminair. Deze doctoraatsstudie wil een bijdrage leveren aan het veld via het valideren van diverse risicotaxatie-instrumenten in deze specifieke populatie. Hierbij wordt er gefocust op zowel statische (risicoprincipe) als dynamische risicofactoren (need principle).