Nieuwe en verbeterde benaderingen van leukocyten en bloedplaatjes rijke fibrine voor parodontale en implantologische chirurgie

De introductie van biomaterialen in orale chirurgie dateert van vele jaren geleden. De meest geaccepteerde definitie stamt uit 1982 en is als volgt: “elke substantie (anders dan een medicijn) of combinatie van substanties, synthetisch of natuurlijk van oorsprong, die voor een bepaalde tijd kan worden gebruikt, als geheel of als onderdeel van een systeem dat een weefsel, een orgaan of functie van het lichaam behandelt, verbetert of vervangt”. Autoloog biomateriaal is een natuurlijk biomateriaal afkomstig van de patiënt zelf. Bloedplaatjesconcentraten (BC) zijn autoloog biomaterialen die zijn afgeleid van het eigen bloed van de patiënt. Begin jaren zeventig werden BC geïntroduceerd als een fibrinelijm. Later in 1997 presenteerde Whitman een dubbel centrifugeerprotocol van het autoloog bloed om bloedplaatjesrijk plasma (PRP) te produceren. Het grootste nadeel van PRP is het veeleisende voorbereidingsprotocol. Om deze reden werd in 2001 een tweede generatie van BC geïntroduceerd door Choukroun, namelijk de leukocyten en bloedplaatjes rijke fibrine (L-PRF). In vergelijking met PRP heeft L-PRF een vereenvoudigd voorbereidingsprotocol. Bovendien bevat L-PRF een hogere waarde aan bloedplaatjes en leukocyten. L-PRF kan ook breed worden toegepast bij parodontale en implantologische chirurgie voor zowel het management van hard als zacht weefsels van het parodontium. De belangrijkste biologische kenmerken van L-PRF zijn het regeneratieve en antibacteriële vermogen. Het regeneratieve potentieel kan worden toegeschreven aan de angiogenese capaciteit van L-PRF en de afgifte van de groeifactoren zoals vascular endothelial growth factor (VEGF), platelet-derived growth factor (PDGF), transforming growth factor (TGF), bone morphogenetic protein (BMP) en fibroblast growth factor (FGF). De antibacteriële activiteit lijkt vooral gericht te zijn tegen de strikt anaerobe gramnegatieve parodontale pathogenen zoals Porphyromonas gingivalis, Prevotella intermedia en Fusobacterium nucleatum. Verder wordt in de literatuur gesproken over de analgetische werking van L-PRF. Het belangrijkste voordeel van een autoloog biomateriaal zoals L-PRF is de afwezigheid van neveneffecten als gevolg van slechte biocompatibiliteit. L-PRF zorgt ook voor een snellere en voorspoedige wondgenezing. Daarnaast kunnen de financiële, ethische en/of religieuze overwegingen van de patiënt het gebruik van L-PRF prefereren boven andere regeneratieve biomaterialen. In de afgelopen 20 jaar is er veel onderzoek gedaan naar de werkingsmechanisme van L-PRF. Door innovaties in de bio-engineering kunnen de toepassingsmogelijkheden van L-PRF nu verder worden uitgebreid. Daarvoor is wel meer hoogwaardig onderzoek nodig met betrekking tot de biologische en mechanische eigenschappen van L-PRF, maar ook naar de verschillende voorbereidingsprotocollen.