Democratisering van de vluchtelingenkampen: een functionalistische theorie

De ethiek van vluchtelingen heeft zich voornamelijk gericht op toelatingsvragen. De centrale vraag is doorgaans waarom en hoeveel vluchtelingen de liberale democratieën van het Noorden zouden moeten toelaten. Toch wonen de meeste vluchtelingen in het Globale Zuiden, velen in vluchtelingenkampen. De langdurige aard van hun situatie (geen mogelijkheid van hervestiging, repatriëring, lokale integratie) maakt dat ze buiten het gebruik van bestaande theorieën vallen. Wat kan een toegepaste ethiek voorschrijven voor deze vluchtelingen? Hoe kunnen wij hun kwetsbaarheid adequaat beschrijven en erop reageren? Dit project stelt dat wij 1) een theorie nodig hebben die de kwetsbaarheid die vluchtelingen ervaren beter weergeeft en, 2) dat de beste manier om op hun kwetsbaarheid te reageren de democratisering van vluchtelingenkampen is. Vluchtelingenkampen hebben economische, juridische en politieke systemen ontwikkeld, die met hun eigen logica functioneren en die ertoe leiden dat vluchtelingen kwetsbaarheden ervaren die ongezien blijven zolang deze door anderen gedefinieerd worden. Om goed te kunnen reageren op hun kwetsbaarheden, moeten vluchtelingenkampen gedemocratiseerd worden. Ik pleit voor een functionalistische democratische theorie die toont welke functies democratieën in vluchtelingenkampen moeten vervullen, welke bevoegdheden vluchtelingen zouden moeten krijgen, en hoe dit de rol van humanitaire organisaties in vluchtelingenkampen en in de wereld transformeert.