Metropolisering en tussenruimtes in het Metropolitaan Kerngebied van België

Hedendaagse verstedelijkingsprocessen verweven landelijke of voorstedelijke plaatsen op ongelijke wijze in het weefsel van metropolitane gebieden. Deze processen, collectief ‘metropolisering’ genoemd, produceren een toenemend aantal ruimtes, ‘tussenruimtes’, gelegen 'tussenin' voormalige stedelijke, voorstedelijke of landelijke gebieden. In dit doctoraat worden de theoretische kaders voor metropolisering en tussenruimtes herijkt door middel van een 'extended case study' zoals in Burawoy (2009). Het Metropolitaan Kerngebied (MK) van België leent zich als 'extended case' omdat de regio gekenmerkt wordt door vage en schijnbaar ongrijpbare en structuurloze regionale verstedelijking. Een toepassing van de theoretische kaders op het MK gaat de dubbele uitdaging aan om de theorie over metropolisering en tussenruimtes te herijken en ons empirisch begrip van de tegenstrijdige en gelaagde structuren die aanwezig zijn in het MK te verrijken. Ik zal de ruimtelijk-functionele, politiek-institutionele en cultureel-symbolische dimensie van metropolisering ontleden en hun uitkomsten operationaliseren om tussenruimtes in het MK consequent te identificeren en typeren. Empirisch maakt deze analyse het mogelijk de geografie van het MK te doorgronden. Theoretisch brengt de toepassing de verdiensten en beperkingen van de kaders aan het licht, en genereert ze inzicht in waar ze herijkt kunnen worden in het licht van de extreme kenmerken van het MK.