Les "cabinets des lettrés" de l'extrême contemporain: entre présence de la mémoire lettrée et histoire du présent

Bestaande academische studies benadrukken steevast in welke mate het narratieve proza van hedendaagse Franse auteurs als Quignard, Macé, Michon, Bergounioux of Puech wordt gekenmerkt door een grote eruditie en een bijzondere dialoog met de literaire zowel als literair-theoretische (Franse) canon. Door middel van tekstuele en contextuele analyse wordt nagegaan in hoeverre deze schrijvers zich al dan niet identificeren met een dergelijke perceptie van hun oeuvre.