No rest for the wicked: Dood, de zintuigen en emotie tijdens de Tachtigjarige Oorlog

Door ziekte, oorlog en religieus geweld was de dood alomtegenwoordig in de zestiende- en zeventiende-eeuwse Nederlanden. Tegelijkertijd verdeelde de Reformatie katholieken en protestanten fundamenteel wat betrof theologische begrippen van dood, het hiernamaals en het Laatste Oordeel. Historische studies van theologische traktaten en liturgische teksten in het Heilig Roomse Rijk hebben gedocumenteerd hoe katholieke, Lutherse en Calvinistische clerici uiteenlopende liturgische en emotionele scripts voor de omgang met de dood vormden. Toch blijft het een open vraag of collectieve emotionele en zintuiglijke doodservaringen ook bijdroegen tot de vorming van confessionele gemeenschappen en collectieve identiteiten. Door het nieuwe onderzoeksveld van 'zintuiglijke geschiedenis' te betrekken in onderzoek naar vroegmoderne emoties, zal dit project nagaan in welke mate collectieve omgangen met dood en verlies (te wijten aan natuurlijke en menselijke oorzaken) de vorming en radicalisering van religieuze gemeenschappen bevorderden. Aan de hand van een uitgebreid corpus van enerzijds geschreven en gedrukte narratieve bronnen en anderzijds archiefbronnen uit drie steden verspreid over de Lage Landen, wil dit project aantonen dat de emotionele en zintuiglijke ervaring van de dood een formatief onderdeel van de Nederlandse Opstand werd, alsook van patronen van confessionalisering en religieuze co-existentie in de Tachtigjarige Oorlog.